SAYAW SA SAPATOS
RENZ JAKE G.L. CABA

Mapanglaw ang gabi sa sala ng mag-inang Andag at Piloy. Mahalumigmig ang klima sa upuan, ang mag-inang magkatabi, ay maluwal ng hindi nagkikibuan. Nakatagilid si Inay Andag patalikod kay Piloy, nakatihaya naman at nakatitig sa telebisyon si Piloy.

Malalim  ang iniisip ni Inay Andag. Nadarama iyon ni Piloy .

         “Piloy….”  Matapos makapag buntong hininga ay sinambit ni Inay Andag. Ang mahinang himig nito ang tanging nakagambala sa katahimikan.

Hindi kumikibo, ni hindi gumagalaw gayong nararamdaman niya’ng dumadantay ang hininga ng kanyang ina sa kanyang  batok.

        “Piloy.... Gising ka pa ba? tawag ulit ni Inay Andag.” May mahalaga akong sasabihin sa’yo…” “Alam ko na” tugon ni Piloy.” Kung gayon payag ka ba?” “Pag-iisipan ko muna….” Malamig halos walang pakiramdam ang tinig ni Piloy. “Pero kung ako gagawin ko…” “Piloy..” Salo pa ni Inay Andag. ”Maglalabing anim na taon na tayong magkasama buhat ng ampunin kita sa Bayan ng Sapatos  at nakitaan kita ng angking galing sa pagsasayaw. Aanhin mo pa yang talento mong yan  kung hindi mo yan ipamamalas. Mabuti pa ang mga puno nag-sasayaw pag hinanahangin kahit nakikita sila.”

Tumalab kay Piloy ang sinabi ni Inay Andag. Parang dulo ng kris na nagpagapang ng lamig sa kanyang katawan.

         “Wala akong kapangyarihan humadlang sa gusto mo.” Mahinang tugon ni Piloy .” Ngunit ang inaalala ko lang kung sasali ako sa Labanan ng Sayaw sa Bayan ng Sapatos ay baka lamang ako pagtawanan .” Dagdag pa ni Piloy. “Kaya nga kailangan mo na ipamalas ang iyong galing sa pagsasayaw. Pagtawanan ka man ng iba ay nakakapagbigay inspirasyon ka naman sa iba na may kapansanan” Tugon ni Inay Andag.

Nabuhayan ng loob si Piloy kaya napag pasyahan niya na sumali sa Labanan ng sayaw sa Bayan ng Sapatos sa makalawa.

         “Tiyak mga mayayaman nanaman ang sasali sa Labanan ng Sayaw sa Bayan ng Sapatos. Oo nga tara kidnapin natin yung unang kalahok. Oo nga tiyak tiba-tiba nanaman tayo” Usapan ng mga kidnapers.

At dumating ang araw na hinihintay ng lahat ang Labanan ng Sayaw sa Bayan ng Sapatos .

         “Ladies and Gentleman, dumating na ang araw na ating pinaka hihintay. At ngayon tawagin nanatin ang unang kalahok. Siya ay nagmula sa ibabaw ng Libro Great Dancer siya kung tawagin” Salita ng Host.

At ng lumabas sa intablado si Piloy  ay nagtawanan ang manunuod.

         “Hahaha Great Dancer ba yan ay Pilay yan eh. Oo nga hahaha.” Panlalait ng mga nanunuod

Narinig ni Piloy ang panlalait sa kanya kaya lumabas siya ng intablado . Laking gulat ng mga may kapansanan na katulad niya.

          “Oh bakit lumabas yun sayang interesado pa naman ako sa kanya”salita ng isang pilay

Pauwi na sana  ngunit nakita siya ng kanyang Inay na papunta sa Labanan ng Sayaw.

          “Piloy… San ka pupunta?’’ Tanong ni Inay Andag . Napatulo ang luha ni Piloy.”
Oh bakit ka lumuluha?” Tanong ni Inay Andag.” Ganun po pala sila”. Pagsusumbong ni Piloy habang lumuluha ang mga mata nito .” Sabi ko naman sa’yo noon na kahit pagtawanan ka ay lalo mo pa dapat galingan ang pag sasayaw mo.” Paliwanag ni Inay Andag. “Ganun po ba yunn nay.” Oo ganun yun anak.” Tugon ni Inay Andag. “ Tara balik na tayo sa Labanan ng Sayaw.” Dagdag pa ni Piloy.

At pumunta silang mag ina sa labanan ng sayaw. Lumabas muli si Piloy sa ibabaw ng intablado at nagpalakpakan ang lahat ng may kapansanan. Dahil sa Palakpakan ng marami ay nadagdagan ang lakas ng loob si Piloy. At nagpakita siya ng kakaibang galing sa pasasayaw.

          “Wow ngayon lang ako nagkita ng ganito sayaw. Oo nga ako din. Pilay pero magaling sumayaw. Wow talaga hanep”

Tinanghal na nanalo si Piloy at malaki ang kanyang napanaluhan. Kaya pinagbabalakan siya ng mga Kidnapers….
                                           ITUTULOY

  ANG SUMPA

zaranya cess mae

III -SPA-B

Si “JP” ay isa sa mga tinuturan ko. Magalang at mabait siyang bata. First year high school na si Jp. Masipag rin siya. Ngunit nagtataka ako kung bakit siya di nagpapasa ng proyekto sa takdang panahon; pero kayang kaya naman ito ni JP dahil taglay nyang katalinuhan .         

                                  

Minsan nakita ko siya sa upuan nya. Namumutla at para bang may malalim na iniisip  nilapitan ko si JP tinanong ko kung bakit siya namumutla .May ikinewento sa akin tunkol sa pamilya nya; watak watak na ang na ang pamilya ni JP .Naikwento nya sa akin na may nawawala siyang kapatid.Ayaw na niyang sabihin kung anong dahilan ng pagkawala ng kapatid nya.

Isang araw tinanghali ng pasok si jp. Napansin kong may pasa ang kanyang katawan . Tinatanong ng kaklase nya kung bakit sya may pasa pero ayaw sabihin. Hindi sinasadya ni david na masanggi ang braso ni Jp. “Ano parang nanadya ka yata  ah…..” ang sabi ni jp sa kaklase nya na si David. Nagtataka ako kung bakit para bang nagbabago n si jp, pero naaawa rin ako sa kanya dahil sa mga pasa sa katawan niya. Napansin ko rin sa kanya na lagi siyang may dalang damit na maliit, “ kanino bang damit iyan at lagi mong dala?”ang tanong ko sa kanya.Niyapos ni jp ang damit at may biglang  lumagpag sa mga mata ni jp mga munting luha .“ Sa aking mga kapatid ito sapangkat namimiss ko na siya ang tagal na namin hindi nagkikita .”malambing na sagot ni jp sa aking tanong, hindi ko mapigilan ang aking mata sa pag iyak.Pinayuhan ko na lang si JP upang  makatulong ako sa kanya.

   Isang araw, nakita ko ang munting damit ni Jp na naiwan niya sa kanyang upuan kinuha ko ito nabitiwan ko ang damit at napa upo ako. Nagulat ako sa aking nakita puro dugo ang damit napasigaw ako. Di ako magkaintindihan, litong-lito ako, hindi makapagsalita. Nilapitan ako ni Jp, “Mam, ano po bang nangyari?” ang tanong sa akin ni Jp. Inabot ko ang munting tela na puro dugo. Napaupo si Jp at nagsisigaw. “B-b-bakit puro dugo ang damit na iyan?” ang natatakot na tanong ko kay Jp.

Minsan, habang ako’y naggagawa ng “class record”, may tumawag sa akin numero lang ito. Sinagot ko ang tawag, “Hello? Sino po ba ito?” ang tanong ko. “Hello din mam, kamag-anak po ito ni Jp. May importante lang akong sasabihin sa kanya, tungkol sa kapatid niya. Kayo na po ang magsabi.” Ang paglalahad sa akin ng nasa kabilang linya. “Ano po ba iyon?” may halong pagtataka kong tanong. “Patay na po ang kapatid niya, mag iisang linggo na…” habang umiiyak niyang sagot. Nabitiwan ko ang telepono pagkatapos niyang sambitin ang bagay na yon. Hindi ako makapaniwala, hindi ko alam kung paano ko sasabihin kay Jp…

Kinabukasan, habang nasa linya ang mga mag-aaral… Tinawag ko si Jp at pinasunod sa silid-aralan. Sinabi ko lahat ng sinabi sa akin ng kamag anak niya. Nagwala si Jp, ngunit pinigilan siya ng mga napadaang estudyante sa silid.

“B-b-bakit ? pero nangako ka Alex sa’kin na walang iwanan?!” ang humahagulgol na wika niya. Ipinaliwanag ko kay Jp na baka oras na talaga ng kapatid niya at ipagdasal nalang niya na sana ay makarating sa langit ang kanyang pumanaw na kapatid. Umuwi si Jp sa probinsya upang makiramay sa kapatid niya. Hinihintay ko ang pagbabalik ni Jp ngunit hindi na ito nagbalik. Nabalitaan ko na lang na sumunod na pala si Jp sa kapatid niya. Halos mamula ang mata ko kaiiyak, naalaala ko ang masasayang araw na pagsasama namin ni Jp. Nabalitaan ko rin sa kapamilya ng aking pumanaw na estudyante na ang ikinamatay ni Alex ay palaging binubugbog ng umampon sa kanya. Nalaman ko rin sa kamag anak ni Jp na isinumpa ang dalawang magkapatid na kapag binubugbog si Alex ay si Jp ang nasasaktan. Naalala ko ang mga pasa ni Jp sa katawan niya.Noong araw palang iyon ay binubugbog si Alex. Minsan, muli kong naisip si Jp. Nasaan na kaya ang magkapatid? Sana masaya na silang dalawa dahil magkasama na sila ngayon.

Pasukan naman ,may bago naman akong nakitang mga mukha. Habang naglilinis ang mga mag aaral may napansin ako na isang bata na nasa isang sulok namumutla  at may mga pasa sa katawan. ‘’Bakit kaya puro pasa ang bata?’’ Hindi kaya isinumpa rin siya?......

May Bago Akong Natuklasan
By: Ma. Shania Camille Valdez

Alam mo ba, may bago akong natuklasan. Nakakatuwa at kapani panibago. Ops! Wag maexcite, si crush ang ikkwento ko. Tago nalang natin sa palayaw na "Froilan".

Sa Bulacan. ito nakaupo ako sa ypuan ko, hindi nga ako nakikinig kay Maam kasi nagde daydream ako. Si crush, nung unang araw na nakita ko siya.

FLASHBACK. Nag uusap usap kami ng mga kaibigan ko sa sala nila. May pangalan silang nabanggit na parang kahit kailan hindi ko makakalimutan, "Froilan". Wala sa loob na natanong ko sa kanila kung sino siya, nacurious bigla ang lelang mo. Sabi nila pupunta daw yun mamaya diyo. Ayun, na excite naman ang lola mo, yay! Lumipas ang kalahating oras, biglang dumating ung boyfriend "daw" ng kaibigan kong si Keith. Medyo na disappoint ako kasi akala ko siya yung Froilan. Pero after lang ng five minutes may sumunod na lalaking matangkad, medyo payat at 'di mashadong kaputian. Goosebumps ang peg ni Loley! Hahaha. Heben yun pare! lab at pers sayt. Akala ko naman boyfriend nung isang kaibigan o kaya medyo nagpakalma ako. *pout* pero kinikilig talaga ako. Tinanong ko nalang kung nasaan si Froilan. Bigla naman silang nagtawanan. So, baliwan ang peg?! What's so funny about that question? Sorry sa english :D Nagkataon pa na nung nagtanong ako nasa likod ako nitong si "Kuyang kararating lang", tapos nakita ko din siyang pangisi ngisi. Seriously, ano bang problema nila? Tinanong ko kung anong problema dun. Pero bigla nalang tumawa si Kuyang  nasa harap ko, tumayo siya at inabot yung kamay niya sa akin, siya daw si Froilan. So? Siya pala si Froil... WHAAAAAATTT?! Halata pa din siguro ang pagkagulat sa mukha ko that time. Nakabawi naman ako at *lubdub lubdub lubdub* Ayan, may problema ba 'tong puso ko?Anlakas nanaman ng tibok. Di bale, papacheck up nalang ako sa Saturday. Tumawa nalang din ako medyo awkward na tawa. Umupo nalang ako sa tako nung kaibigan ko. Psh. Lalanggamin na ata 'tong dalawang magdyowa, kanina pa naglalambingan. Pero shempre tumutok nalang ako sa television, paminsan minsan tumitingin ako sa kanya. grabe, ang gwapo niya, matangos ilong, medyo brown yung kulay ng balat, black yung hair, hindi kaliitang mata, at kissable lips. Phew! :p Napalunok ako ng laway. Nandoon din yung pagka masungit type niya. Pero okay lang haha. Crush ko na ata 'toh. XD

Ayun mag iisang oras na'kong walang imik, nanunuyo na laway ko. So I decided to have a clear throat at nag salita, tinanong ko kung gusto ba nila ng polvoron at magluluto ako. Oy! Shempre marunong ako nun no. Anong akala niyo sakin readers? Hahaha, by the way hindi naman sila tumanggi so pumunta ako sa bahay para kumuha ng pera at gatas. At sa kasawiang palad, hindi ako nakabili. Kasi naman walang gatas? Skim ata yun e. Aba! mahal kaya yun. Bumalik nalang ako sa bahay nila Keith. As in Keyt! :D sinabi ko nalang sa kanila na wala 'kong pera pambiling gatas. :) nanuod nalang ulit kami, balik sa dating pwesto. Minsan nahahagip ko yung mata niyang nakatingin sa'kin pero bigla siyang iiwas ng tingin. so, BIG AWKWARDNESS.

Nagkkwentuhan sila tungkol sa mga lovelife nila. OP ako, huhuhuhu. BAD! Bigla namang... napatigil ako sa pagmumuni muni nung biglang pinag usapan si Froilan. Na curious naman daw ako kaya pinakinggan ko sila. Sabi ni Keith wala daw girlfriend si Froi. Oo, Froi haha. Nakakatamad naman kung Froilan pa diba? Binigyan ko nalang siya ng As-If-I-Care look. Umuwi na ko, kaantok na ko eh.



Kinabukasan. Pag gising ko may nagtext agad saken ng Hi. Nireplayan ko naman agad ng Hello. Nagreply agad ampupu. Hyper ah? XD Tinatanong kung kilala ko daw ba siya. Aba! shempre, kinuha ko kaya number niya kagabi kay Keith. Kaya lang na amnesia na ko, hindi ko siya natext. Psh -_____- Nagkwentuhan lang kami, guess what? Hindi naman pala siya boring katext. Tinanong niya ko kung may boyfriend daw ako. Sabi ko ka-break lang, tadhana nga naman. *evil smile*

Lumipas ang isang linggo, nagkagaanan kami ng loob. Anytime na makakatext ko siya, ang saya saya sa pakiramdam. Nandito\ na rin ako sa Oriental Mindoro, bakasyon pa din. Habang nakaupo ako sa sala nagring yung phone ko. Tinanong niya kung pwede daw ba kami. Kinagulat ko naman yun, sabi ko pag iisipan ko muna. Okay naman sa kanya. Kinagabihan sinabi ko sa kanya na sige, okay lang saken.Basta siguraduhin lang niya na ako na talaga yung gusto niya, alam mo na? Baka pagsisihan niya kasi. Hindi naman daw. Okay fine, haha kidding. Masaya ako, halata ba? Hindi. Haha ewan ko ba. Syempre joke lang, feeling ko ako yung pinakamasayang nilalang sa earth! Grabe. Ngayon alam ko na, na hindi lang sa materyal na bagay sasaya ang tao. May bago akong natuklasan, "CRUSH AKO NG CRUSH KO!"

-End of Flashback-

"Shania, problem?" Ay si Mam pala. Napalakas ata yung pagkkwento ko kay Shaina. Amp naman. Nakita ko naman 'tong katabi ko pangisi ngisi. Psh. Tumayo ako at nag sorry kay Mam.

SA GITNA NG MATUWID NA DAAN

Renz Jake G.L. Caba

Grade 7

               

                Taong 2009 ay nanalo ang aking idolo na si “PNOY”. Maraming mga Pilipino’ng nagtatanong kung tayo ay patuloy na naglalakbay sa “Daang Matuwid” . At anu ba ang ibig sabihin ng “Daang Matuwid”

                Nasa gitna na tayo ng paglalakbay sa “Daang Matuwid “ at hanggang ngayon ay hindi pa natin alam kung. Ano ba talaga ang daang matuwid?, Saan ba tayo patungo?, Tuwid pa rin ba ang ating tinatahak?, Tama ba ang ginagawa ng mga namumuno sa atin?, Totoo ba ang mga sinasabi nila sa atin. Yan ang ilan sa mga tanong na hindi pa rin masagot ng maraming “Pilipino”

                Ngunit sa pagbubukas ng Camara at Senado ay mag uulat nanaman si PNOY ng kanyang mga ginawa ngunit kahit pa  naguulat siya ng kanyang mga ginawa ay marami pa ring nagagalit sa kanya dahil ang rason  nila ay “Lahat naman ng kanyang mga sinasabi ay pawing kasi nungalingan lamang. Sabi nila tayo ang bos pero tingnan ninyo naman tayo naghihirap”

                Ngunit kung ilalabas ko ang aking reaksyon ay kampi ako sa mga pumapalakpak kay PNOY dahil maayos naman ang kanyang pamumuno. Sabi ng iba si PNOY daw ay walang pakiaalam sa pagbawas sa PDAF ng mga senador at congresista at wala din daw siyang pakialam sa mga ahas sa departamento. Ngunit sinabi naman ni PNOY sa kanyang mga bos ay “hindi porket wala kayong naririnig sa akin ay ligtas na kayo pinapa-imbistigahan ko na kayo naniniwala ako na malapit na tayong magkita”

                Kailangan nating sundin ang ating pinunu dahil naniniwala ako na wala naming ginagawa si PNOY sa bansa na ikakasama. Ang masasabi ko sa mga ralihista ay bakit kayo nagproprotesta hindi ba’t tayo ring mamayan ang nagluklok sa kanya sa pwesto, hindi ba’t tayo ring mamayan ang naghikayat sa kanya na tumakbo sa pagka PRESIDENTE.

‘’SAGABAL SA TAGUMPAY’’                       

Aizell Castillo

Grade 7

                                ‘’Pag-aaral ay pagbutihin,upang kinabukasa’y mapaghandaan”.Ang pag-aaral ang siyang susi sa ating tagumpay.Walang direksyon ang buhay ng mga taong walang pinag-aralan. Ang pinag-aralan ang isa sa mga bagay na hinding –hindi mananakaw ng sinuman.Kung mapapansin natin,napakarami nang mga naiimbentong mga ‘GADGETS’ na syang nakakaagaw-pansin sa pag-aaral ng mga kabataan ngayon.

                                Sa kasalukuyan,napakarami nang mga pagbabagong nagaganap sa ating paligid,kumpara noog sinaunang panahon.Nariyan ang pagkakaroon ng makabagong teknolohiya.Nariyan din ang pagkakaimbento ng iba’t ibang gamit upang mapadali ang komyunikasyon katulad ng cellphone at computer.Lalong-lalo na noong umuso ang larong ‘’DOTA’’ na siyang kinahihiligan ng mga kalalakihan.kaya may pagkakataon na sila ay nagsasagawa ng  “cutting classes’’ upang makapaglaro.

                Nakasasamang nakabubuti,ewan ko,hindi ko maintindihan,ang hirap ipaliwanag!!!

                

                May pagkakataon na nakasasama ang teknolohiya sa kabataan sa pagkat masyado nila itong kinahihiligan at napababayaan na nila ang kanilang pag-aaral .Mayroon ding pagkakataon na natutu silang magsinungaling.Kagaya ng karanasan ko dati , humingi ako ng pera sa akung magulang at nagpaalaam ako na sa computer ko kukuhanin ang sagot .Ngunit hindi totoo na naggawa ako ng takdang-aralin kundi ako’y nagfacebook lamang .

                                Mayroon ding mga sandaling nakabubuti ang teknolohiya para  sa mga  kabataan.Sa pagkat minsan , malaki rin ang naitutulong nito para sa atin. S mga estudyanteng mayroong cellphone,nakatutulong rin ito sa pagkat napagkukunan ito ng impormasyon kung ito ay may ‘’wi-fi’’at kung ito rin ay may ‘’google’’.Gayundin ang compoter sa pagkat malaki rin ang naitutulong nito sa atin sa pagkat nakakakuha rin tayo ng impormasyon mula sa computer.Maraming mapagpipiliang programa sa computer na syang nakakapagpadali sa pag-aaralkatulad ng ‘’google’’,’’youtube’’,’’encarta’’at iba pa.

                                Ang mga ‘’gadgets’’ ay nilikha upang mapag-aliwan,mapaglibangan,pampalipas-oras at syempre upang pagkuhanan ng impormasyon .’’Ikaw, anong silbi ng ‘’gadgets’’ sa’yo  ?

                               

TUWID NA DAAN

Aizell Castillo.

Grade 7

Ang mga namumuno

Sa ating pamayanan

Matapat bang pinaglilingkuran

Ang ating taumbayan?

Kailan magwawakas

Ang kahirapan ng Pilipinas?

Kailan makakamit

Ang sinasabi nilang daang matuwid?

Kung ang pinuno ay hindi corrupt

At mahal ang mahirap,

Malamang ating masungkit

Ang ating gustong makamit.

Pilipinas ma'y makitid

Atin namang mababatid

Ang daang matuwid.

Lagi nating tandaan

Na ang tunay na kayamanan

Ay ang pagkakaisa

Ng ating lipunan.

Itigil ang corrupt!

Mahalin ang mahirap!

Payo ko yan kapatid

Upang daang matuwid

Ay ating mabatid!

Pangako Sa Inyo

Jose Andric N. Perez

Grade 8

Bayang may korapsyon

Bayang may demolisyon

Bayang may kaguluhan

Bayang nagpapatayan

Bayang nakakatakas ang bilanggo

Bayang sa ibang bansa’y may atraso

Bayang marami ang abuso

Bayang sira-sira ang kalikasan

Dahil hindi inaalagaan

Bayan na sa eleksyon ay may dayaan

Ngayo’y namumuno’y tapat daw sa bayan

At kanyang tatahakin tuwid na daan

Masasagawa nya kaya ito

O, paasahin na naman tayo

Pagkaupo nya sa kanyang pwesto

Ang daming nangyaring gulo

Sa una’t ikatlong pangako

Natupad ang iba , karamiha’y napako

Kailan malalahat at mabubuo?

SI ZANDER AT ANG MGA LUMANG SCHOOL SUPPLIES

ni Jose Andric N. Perez

Grade 8

Ako ang espada ng pag-aaral. Ako ay isang mahabang ruler. Imbis na gamiting panukat o pangtuwid ay ginagamit ako sa paglalaro. Tulad ng espa-espadahan.

Ako ang papel. Ang blangko palagi. Walang nagsusulat sa akin at ginagawa akong eroplanong laruan.

Ako ang ballpen. Hindi ako mahawak-hawakan dahil tamad magsulat ang bumibili sa akin. Pwede nyo rin akong paglaruan.

Ako naman si gunting. Ginagamit panggupit sa buhok. Pwede ring paglaruan tulad ng “parlor-parloran” ng mga bata.

‘Pag binili nyo kami meron na kayong laruang mura.

June na naman, handaan na sa pagpasok,nagsisibilihan na ng mga kagamitan sa pag-aaral si nanay pero ang batang ito ay nag-iisang bumili ”hoy,bata bili ka nan g school supplies” sabi ng tindera , sa naglalakad at tila naghahanap ng school supplies”ahh meron po ba kayong school supplies,tulad ngruler na mahaba,papel na marami,ballpen na walang tinta at gunting na di katilusan?tanong ng bata”oo meron kaminyan sagot ng tindera sa bata”

“Pabili po ng lahat ng binanggit ko,sabi ng bata”

‘’Parang tayo na ang hinahanap ng batang yan, tara!!’’, isip-isip ng mga walang kwentang school supplies. ‘’O iyo na yan,mga walang kwentang school supplies, h’wag mo nang bayaran yung iba’’ sabi ng tindera.

Inuwi ng bata ang binil nya isang dukha at ulila sa magulang kaya ugali’y may kasamaan

‘’Tita tapos na akong bumili’’ sigaw ng bata, ‘’o may tira ka pa bang pera?’’tanong ng tita, ‘’wala na sagot ng bata’’, ‘’maghanda ka na at pasukan na bukas’’ sabi ng tita nya.

Kinabukasan,  alasais pasado na ‘’naku’ baka malate ako’’ ,sabi ng bata , pagkagising.Pagkatapos nyang maligo , mabihis at  iba pa. Dinala nya ang mga gamit nya sa school,na puro hindi na pwedeng magamit. Siya ay Grade 5, sa mamabang paralan malapit sa kanila.

Pagpasok nya ay pinakuha agad siya ng ballpen, at papel dahil ang ballpen na iyon ay walang tinta at para sa tamad hindi siya nagsulat kasama ang ibang tarantado sa room nila. Ang papel na sinulatan ay ginawa nalang eroplano at bangkang papel, pagnabasa ay pinababayaan na nila, kaya nagdudulot ng mga kalat. Wala silang natutunan sa buong araw, halos ang grupo ni Zander, Zander nga pala ang pangalan ng bata, ang bukod tanging tamad at hindi nag-aaral, kaya hanggang ngayon ay grade 5 parin sila. Ginawa rin niyang laruan ang ilang gamit na binili sa paaralan.

Pinagespada-espadahan nya ang ruler na mahaba, dahilan naman ni Zander ang walang tintang ballpen , kaya hindi siya nagsusulat

Pinatawag ng namumuno ng school supplies ang binili ng bata na school supplies,’’kayong mga sirang  kagamitan bakit nyo pilit na nilalapit ang sarili nyo sa mga bata,’’sabi ng namumuno sa sirang school supplies.” Eh!pinuno kaya po ganito po kami eh ito ang gusto nila ang maglaro nang maglaro”sagot ng isa sa kanila “kahit na mali pa rin yoon dahil dyan paparusahan ko kayo,at ang parusa nyo ay dapat mapabago nyo ang bata sa kanyang walanghiyang ugali”Opo”sagot nila.

Isang hapon ang lumipas pinag-usapan nila kung paano mapapabago ang ugali na bata,

Kina-umagahan,pangalawang araw sa eskwelahan ni Zander,”tita mapasok napo ako”,sabi ni Zander.

magsusulat sila ng nasa chart at syempre hindi na namn magsusulat si Zander dahil sa dahilang walang tinta ang ballpen,at ng nilapitan ng teacher si zander ay nahuling hind nagsusulat “zander,bat hindi ka nagsusulat ‘’tanong ng  teacher,’’mom wala pong tinta ang aking ballpen’’,sagot ni Zander. Nang tinisting ng teacher kung wala ngang tinta ang ballpen,ay napahiya si zander dahil may tinta ito,kaya napilitang magsulat si zander. Hanggang recess ay isip-isip pa rin niya kung paano nangyari iyon,nanibago rin ang kanyang mga tropa sa kanya .

kinabukasan subject nila sa hapon ay  arts,pinakuha na teacher ang arts matials na gunting ta papel,at dahil purol ang gunting nya , hindi nya ito ginamit,nakita sya na teacher na walang ginagawa kaya nilapitan sya,”oh bakit hindi ka naggagawa? Tanong ng teacher, Eh! Purol po kasi ang gunting ko,sagot ni zander.nang tiningnan ta pinanggupit ni zander ang gunting ay napaka talas nito at nagupit nya ng tama ang pinagawa at natuwa ang teacher,at muling naguluhan si Zander !!!,ano ba tong nangyayari sakin parang magic. Uwian na , at hindi siya pinansin ng tropa nya. Ayaw na namin sayo , kasi ngabago kana , sabi ng mga kaibigan nya. Pagka-uwi niya sa bahay niya , ay pinakita nya ang ginawa nyang perfect sa school, laking tuwa naman ng tita nya. ‘’Sigurado ka bang ikaw ang nagagawa nito ‘’,tanong ng tita ‘’Opo,sagot ni Zander!!!.’’ Aba anong nakain mo at nagbago ka yata? Tanong ng tita nya’’ Pumunta ng kwarto si Zander at isip na isip at hindi mapakali na parang balisang- balisa, kung bakit nangyari sa kanya ito.

Lumabas sa bintana ang isang na may sulat na ballpen na hugis eroplano at tuwid na maganda ang pagkakagawa. Nakasulat ditto ang tungkol sa nangyari sa kanya.

‘’Dear Zander, alam namin naguguluhan ka at alam mo bang nagbaba go kana , nagiging ayos kana sa pag-aaral mo, at ugali mo’’. At tuloy-tuloy na ang pagiging maayos ni Zander, lagi na siyang nagawa ng activity, tuwing sabado nalang siya naglalaro. Natutuwa naman ang mga lumang school supplies dahil hind na sila ginagawang laruan ng bata tulad ni Zander. Kapansin-pasin din kay Zander ang pagiging palasagot sa klase  at nagongopo narin siya sa mga nakakakatanda.

Dahil sa kanya naging good boy narin ang kanyang mga kaibigan, hindi rin nyang akalaing tataas ang marka nya, at hindi parin siya naliliwanagan. Pero ang mahalaga sa kanya ngayun ay proud ang tita nya sa kanya at tumaas ang marka nya nagkaroon pa nga ng parangal na pinakamalaking binago ng ugali sa kanilang paaralan at siya iyon.

Naging bago  at kapakipakinabang na ang mga luma at walang kwentang school supplies na binili ni Zander at natutunan nila na , kung sila ang magiging paraan para maging maayos ang isang bata sa pag-aaral ay dapat nila itong pagbutihan.

Pangtuwid ang ruler, sinusulatan ng ballpen ang papel, pinang-gugupit ang gunting, yan ang nakataktak sa isipan ngayun ni Zander sa mga School supplies na dati nyang pinag-lalaruan.

Bakit naging Matulis ang Sungay ng Tamaraw?

(Alamat ng tamaraw) 

Princess May D. Roxas SPA CW Grade 8

Sa isang malawak na kapuluan, may isang ubod ng yabang na nagngangalang Raw. Mayroon siyang matikas na pangangatawan. Sa tuwing may kautusan ang hari ay siya ang pinagbibilinan nito. Kaya’t ganun na lamang ang pagtingin niya sa kanyang sarili na napakataas niya sa mga taong naninirahan ditto. Matagal na siyang binabalaan ng kanyang ina na huwag gumawa ng mga bagay na ayaw mong gawin sa iyo.

Isang tanghali, habang siya ay papunta sa palasyo upang ibigay ang bagay na ipinag-uutos ng hari, mayroon siyang nasalubong na matandang babae na puro bulutong ang kanyang pangangatawan. “Iho, Maari ba akong makahingi ng kaunting tubig na maiinom at pagkain sapagkat ako’y nagugutom na?” ang pagmamakaawa nito.,”mayroon ka bang pagkain at tubig na nakikita mong dala-dala ko?” ang pagyayabang nito. “Dahil sa ‘yong di paggalang at kayabangang ipinamalas nararapat na parusahan ka.” Sabi ng matanda.  At nag-iba ang anyo ng matanda. Isa pala magandang diwata na matagal nang nagbababala kay Rawi. “magkakaroon ka ng matulis na sungay na magpapalatanda na ikaw ay gumawa ng hindi maganda sa iyong kapwa at mag-iiba ang iyong pisikal na anyo. Dahil sa kayabangan at pagmamalaki mo sa iyong sarili.” Ang sambit ng diwata. Pagapang na lumayo si Rawi mula sa diwata. Naalala ni Rawi ang bilin ng kanyang ina. “huwag gumawa ng bagay na ayaw mong gawin sa ‘yo.”

Mula noon, tinawag na si rawi na Tamaraw kasi sa tuwing naaalala ni Rawi ang bilin ng kanyang ina, ang laging sambit nito ay “TAMA RAW”.

Asukal
Princess Mae Endaya
III SPA B

"Waaaahhhhhh! ano ako? Bakit ako ganito?" Ang malakas na sigaw mula sa isang kwarto sa apartment.

      Minsan abalang-abala si Aiza sa paggawa ng proyekto. Matalas ang kanyang mata kaya kaagad nakita ang maliit na langgam. Halang ang bituka ni Aiza pagdating sa hayop. kaya inapakan niya ang mga langgam.
 
       "Naku! Nakakainis kayo. Sa dinami-dami nyong pwedeng guluhin, ako pa ang napili nyo. Kinain nyo pa ang kendi ko." Kunot na kunot na ang noo nya. Pinatay niya ang maliliit na langgam.

     Kinabukasan, maaga siyang nagising. Parang hinalong pansit ang kanyang isip. gulong-gulo siya. Hindi niya alam ang gagawin. Walang maisip na maidahilan sa kanyang guro. Biglang pumasok saisip niya ang guyam na gumulo sa kanya, kumukulo ang dugo niya sa langgam na iyon dahil ito ang dahilan kung bakit hindi niya natapos ang kanyang proyekto. Napatingin siya saorasan 6:30 na pala.Nagmamadali si Aiza dali dali kinukuha ang toothbrush niya.

    "Blag!" tila isang bagay na nabasag. "Ano bang nangyayari sa'kin, ang liit liit tapos ang itin ko?" Biglang bumukas ang pinto at sumigaw. " Aiza.. Aiza.. Aiza.. Saan kaya nagpunta yun? Yung project namin pa niya tapos. Ang pangangamba ng kaibigan ni Aiza.

     Hindi makasagot si Aiza dahil sa takot na baka iwasan siya ng mga tao pag nalaman na siya ay isang langgam. Nagpalakad lakad siya hanggang makarating sa isang malawak na lugar napuro matatamis na pagkain. Nakita ni Aiza ang langgam na may magarang kasuotan at may nagkikintaban sa mga ulo nito.

    Lakad pagong lumapit si Liza sa kanya, mahinahong nagsalita si Aiza. "Bakit ang lungkot mo?" Maya maya may tumulong luha sa mga mata ng langgam. "Ikaw! Ikaw ang dahilan kung bakit siya nawala!" Napaisip si Aiza hindi niya maintindihan ang sinasabi ng langgam.

     "Sino ka ba ha?" ang tanong ni Aiza. "Ako ang hari ng mga kinagagalitan mo. May munti lang akong tanong sa'yo. Alam mo ba kung nasaan ang aking reyna?" Magsanga sangang dilasi Aiza at naalala niya ang langgam na pinatay niya. Namula ang mukha niya attila may gusto s'yang sabihin. "Anong nangyayari sa'yo, bakit mukha mo'y namumula?"

     "Ahhhhh...(lumuhod sa harap ng hari) Patawad po, hindi ko ko sinasadya." Natulala ang haring at biglang natumba. Galit na galit ang hari kay Aiza kaya pinarusahan niya ito. "Magiging langgam ka habang buhay at ikaw ay magiging alila dito sa aming palasyo!" Napaluhod si siya at nagmakaawa sa hari, ngunit buo na ang disisyon nito.

   Isang araw pinatawag si Aiza ng hari upang bigyan ng gawain. Ngunit kitang kita pa rin sa mukha ni Aiza ang lungkot. Dahil sa galit ng hari sa ginawa sa reyna niya ay hindi niya pwedeng palayain ito. Dahil patakaran nila ito sa palasyo.

  Inutusan si Aiza na pumunta sa lupa at humanap ng pagkain. Habang naghahanap siya, may nakita siyang isaing butil ng asukal. Sa 'di inaasahang pangyayariay naapakan siya, naipit ang tiyan niya. Nag-agaw buhay siya dahil walang tumulong sa kanya, nawalan na siya ng buhay.

   "Aiza, Aiza, Aiza. GISING!" ang munting narinig niya. kidlat siya bilis siyang napabangon. Tumingin tingin sa paligid na parang nawawala siya. Hindi niya alam ang nangyayari, hinalong pansit ang isip niya. "Anong nangyari? Asan ako nasa langit na ba ako?" tuloy tuloy na tanong si Aiza.

   "Hoy Aiza! Nananaginip ka, wag kang loka. Umayos ka! Ang taas naman ng pangarap mo, ano bang nangyari sa'yo?" Hindi sinabi kung anong nangyari sa kanya dahil alam miyang tatawanan lang s'ya ng kaibigan niya. Masayang masaya siya dahil bungang tulog lang ang lahat ng pangyayari ito. Bukalo sa loon  niyang pinangako sa sarili na mamahalin, aalagaan at hindi sasaktan ang mga hayop dahil kagaya rin ng tao kapag may nawala na mahal ay lubos na masaktan sila.

    Para kay Aiza, pangalawang buhay niya ang paggising niya mula sa kanyang panaginip. Pangalawang buhay niya bilang tao at kahit anong mangyari ay mas gusto niyang mabuhay bilang tao.

    Isang araw kumakain si Aiza ng mangga na may lahok sa asukal. Ng may lumapit sa kanyang langgam. Ano kayang gagawin ni Aiza?...

Second chance      
By: Ma.Shaina L. Tiburania III-SPA-B

    Ngayon ay nag-aagaw -buhay na ako at sa hindi alam na dahilan, parang nasa isang bungang tulog ako dahil kulay puti na ang paligid. At alam ko na kung nasaan ako. Nakikita ko na ang kamay na inaabot sa akin ni Lord. At parang naisulat na yata sa tubig ang mga nangyayari sa mundong ibabaw dahil kinuha ko ang  kamay na iniabot sa 'kin. Nagtanong ako sa kanya kung bakit niya ako kinuha agad dahil isa pa lang akong musmos at marami pang maaaring gawin sa buhay. May daga man ako sa dibdib, buong tapang ko iyong nasabi sa kanya. papel Hindi niya ako inimikan, bagkus ay nakatitig lang siya sa akin at waring kinikilatis ako. Nakiusap ako sa kanya na kung pwede ay ibalik nya ako sa lupa dahil marami pa akong gustong magawa roon. nagsalita siya at sinabing "malapad ang papel mo at alam ko rin na marami ka pang gagawin sa lupa. pababalikin kita sa lupa pero walang makakaalala sa 'yo."

           Para akong nasakluban ng langit dahil sa sinabi niyang iyon. Ano na lang ang silbi ko sa lupa kung wala nang nakakaalaala sa akin? "At isa pa, kung muli kang makakabalik sa lupa.. iba ka na. Ikaw ang magsabi kung ano nang gusto mong maging kapag pinabalik na kita sa lupa."

           Nag-isip ako ng nag-isip. Ano kaya ako pagbalik sa lupa?

           Mas gugustuhin ko na lang ang maging taong muli kahit walang nakakaalala sa akin.

           "Pero bakit naman  tao ulit? Ayos lang sa 'yong maging taong muli kahit walang nakakaalala sa 'yo?" wika niya.

          Sumagot ako at sinabing "ayos lang po yun...dahil marami po akong dahilan."

         "Ano naman iyon at paano mo mapahahalagahan ang pangalawang buhay na ibinigay ko sa 'yo?"

         "Gusto ko po kasing makahingi ng tawad sa mga nagawan ko ng kasalanan. At mapaligaya ang mga mahal ko sa buhay." at ngumiti siya sa akin.

            Pagkagising ko, narito na ako sa paaralan. Isang kolehiyo. samantalang noong dati ay isa pa lamang akong elementarya. Pero sabi nga sa akinni Lord, gawin ko daw dapat ng maayos at makabuluhan ang pangalawang buhay na ibinigay niya sa akin.

           At ngayon habang naglelesson ang professor namin ay nakita ko ang isang pamilyar na mukha na katabi ko lang...ang ate ko. Napangiti ako dahil kaya pala nandito ako, dahil ng ate ko. Pagkatapos ng klase namin nag-usap kami ng ate ko at naging magkaibigan kami.
        Iba na ang pangalan ko ngayon. Dati ako si Shaina pero ako ngayon ay si Eris. Naging matalik kaming makaibigan. Araw-araw kaming namamasyal sa kung saan-saan. Lagi ko rin siyang pinasasaya. At sabi nya pa sa akin namimis nya daw bigla yung kapatid niyang pumanaw na. At naalala niya raw sa akin yung kapatid niyang yun dahil ang kulit-kulit ko daw. Isang araw, nagbigay ng homework ang aming prof at syempre partner kami ang ate ko...ang bestfriend ko ngayon.
         

Ikaw ba ito?

Anak pawis kang tinuran

Buto’t balat ‘yong katawan

Bungang - tulog buong buhay

Ang yaman na suntok sa b’wan.

Haligi ng ‘yong tahanan

Ay lalaking sampid bakod

H’wag turingang patay-gutom

Basag-ulo ang kasunod.

Itong ilaw ng tahanan

Kuskos balungos ang hilig

Usad-pagong kanyang buhay

Reklamo ang bukang-bibig.

TAYO ANG MAY KASALANAN

Ni Marian Ruth Macaguiwa

GRADE 8-SPA-B

Ang  hangin dati'y malinis

Ngayon,ako'y naiinis

ang baho at ang alikabok

hindi ako makahinga!!!

Puno yan ang pinuputol

Kawawang mga halaman

Pagminsan ay kinakalbo

Ano ba namna kasi yan!!!

Hindi ako nagtataka

Kung bakit ubos na sila

Tayo din ang may dahilan

Nang nasirang buhay nila

Kung atiang inaalagaan

At hindi pinapabayaan

Tayo ang nahihirapan

Sa kanilang kalagayan

Kaya sama-sama tayo

Hindi pa huli ang lahat

Gumagawa ng panibago

Simulan ulit natin 'to

Pag may Tyaga, May Nilaga
ni Aizell Castillo
Grade 7 SPA B

 go aizell,..go aizell yan ang mga cheer ng mga ka team ko sa larong ito.


Noong una,hindi ako marunong.
Ngunit napag-isip isip ko,kailangan kong matuto
kasi isa to sa mga napakahalagang laro
na napapanood ko
sapagkat sa pamamagitan nito ay
nakakapagkondisyon ako ng aking katawan.

Hindi nagtagal,natuto na ako...
lagi namin itong nilalaro sa paaralan
noong ako'y nasa elementarya pa lang.
Hindi namin alam,
inoobserbahan pala kami ng aming teacher.

Miyerkules noon,
sa hindi inaasahang pagkakataon,
ini-announce ng aming guro
ang mga lalahok sa darating na cluster meet
sa Canubing Elementary School.
sa kagandahang palad,
napili ako na lumahok sa nasabing cluster meet.

Habang nalalaro ako,
iniisip ko na kailangan kong galingan
dahil ayon sa aming teacher
eh mataas daw ang maiiambag na marka nito para

Iyeezz!
Champion kami...

Sobrang natuwa ko noon...
Tapos ipinost na ang mga top five students...
guess what? Top 3 ako!

Kaya ko ito naging paboritong laro eh.
ngayon masasabi ko na....
I LOVE PLAYING VOLLEYBALL!
                           

             

Ang buhay ng kikay PART 1
by:Ma.Shaina L. Tiburania

Oh My!!! Ang ingay naman ng mga tandang na to.. !! SUPERANTOK pa ako eh...pero kailangan ko ng bumangon, dahil kailangan ko na ring pumasok sa school.Naririnig ko na sa di kalayuanang lagaslas ng tubig na syang nagpapalamig sa aking pakiramdam at pandinig. pero kahit ganon,pero kahit ganon, tuluyan pa rin akong pumasok sa aming banyo at nagbuhos agad. GRABE!!! alis mandin ang antok ko.. Nagmadali na ako sa pagligo dahil baka ma-late pa ako. Pagkalabas ko sa banyo, may naamoy agad ako sa aming lamesa. Nakatakip nga lang sya kaya hindi ko makita, pero sigurado ako na yun ay adobo ni mama....HMMMM!! LANGHAP SARAP!!.. Adobo with milo protomalt pa.. Then ayun, pagkatapos kong kumain ng bonggang-bongga..ay uminom na ako ng tubig..

AYOOOWN!!.. ang bango bango naman nitong hawak ko, tapos ang cool pa ha... ang cute pa ng kulay..kulay rainbow kasi... so i put it in my toothbrush and i start brushing my teeth.. at pagkatapos IT IS SO REFRESHING NA!..
Kinuha ko na yung mga hanger with school blouse,skirt,necktie,medyas, and syempre sapatos...at ayun sinuot ko na ISA-ISA  dahil hindi naman kayang isabay-sabay.
kinuha ko na yung suklay at naglagay ako ng kung ano anong panlagay at pan-design sa aking buhok..

Pagkatapos ng mga gawaing yan...

May naririnig akong maingay sa labas,akala ko nung una may nagpuputol ng puno sa labas.. Yun pala yun yung tricycle na sasakyan namin papuntang school..
Habang nasa byahe ako .. nagbabasa rin ako sa cellphone ko ng EBOOK yun yung mga story na nai-da-download sa cellphone. Pagdating ko sa school, naglalakad na ako papunta sa aking room .. bago ako makarating sa room ko, dumaan muna ako sa canteen at bumili ng itim na bolpen.. naalala ko kasi na nawala ko nga pala yung bolpen ko kahapon..

At ayun nga ang sinasabi ko , muntik na nga akong malate , dahil kasabay ko na ang teacher ko na nakamotor at ako naman ay naglalakad lang.. bale may pagtakbo na rin akong ginagawa...
Pagkadating ko nga sa room nandun na ang teacher ko.. ibig sabihin late na ako..at alam nyo ang pinagawa sa kin.??

ITUTULOY..

Rocking in the Library
ni Aizell Castillo
Grade 7 SPA B

    Tapos na ang recess. Specialization na namin. Hindi ko makita ang mga kasama ko. Nakasalubong ko si Ma'am Doreen. Inihatid niya ko sa library. Andun sina Sir Bong.

         Binigyan kaagad ako ng activity. eto yun....

         Habang nagsusulat ako ini-rorock ko yung upuan ko. napasarap ako ng paglalaro sa upuan. Hindi ko alam na madulas pala yung sahig. Paano ko ba malalaman e first time ko lang pumasok dun sa library. maya-maya dumulas yung upuan. Hindi nakatuon yung paa ko. May lumagapak na sobrang lakas!. Natumba yung upuan ko! Ha Ha ha! Tingininan silang lahat. Hindi ko ito malilimutan. Nakakahiya!

        Kaya ako nagrorocking chair nasanay na ako kasi may rocking chair ang lolo ko noon kaya kahit saan ako umupo ay kahit hindi ko sinasadya ay naiirock ko ang upuan ko. naalala ko tuloy ang lolo ko. Tanda ko nung buhay pa siya palagi akong nakakalong sa kanya habang nakaupo siya sa kanyang tumba-tumba. Oooops! Ibang kwento na yan!

SI MOMMY GlO
Ni Marian Ruth Macaguiwa
Grade 8-SPA-B
                                                                       
     Mabait,maaruga,maalahanin at higit sa lahat hindi marunong magdamot...
yan ang Mommy Glo ko...!!!itm ang kulay ng buhok,mala amerikana ang kulay ng balat,parang lumang barya sa edad...matagal na pero mukhang bago pa rin...kasing lakiat taba man sya ng elepante?!na kahit halos isang upuan na ang kaya nyang masakop..!? naiiba sya sa lahat...kayo na rinang makakapagsabi,matapos nyong basahin ang kwento ko....
   Teka teka?!  ito nga pla ang kwento ko?!  
   Nagsimula kasi ang lahat ng ito ng...........
   Sinundo ako ni Mommy glo sa Mindoro para magbakasyon sa Manila.Nagtatalon ako sa saya...YES YEHEY...!!! Sigaw ko na tuwang-tuwa
    Kinabukasan ng papunta na kami ng Manila.Halos mahilo-hilo na ako sa pagsakayng barko pero nandyan si Mommy Glo para sa akin,kaya itinulog ko na lang ang aking pagkahilo at si Mommy Glo naman ang aking naging sandalan
    Sa pagmulat ng aking mga mata hindi ko manlang namalayan na nasa Batagas Pier na pla kami.bus ang suod na sinakyan namin...at kahit pala sa bus mahiluhin ako..para naman maaliw ako ibinili at ibinigay na nya lahat sa akin kaya pla na i-ispoled ako eh...candy,buko pie,panocha at may simai pa!!!
    Hangang sa nakarating na nga kami sa aming pupuntahan..,sa Manila,Caloocan City...parang naninibago pa nga ako kasi ang tagal ko na ring hindi ulit nakapunta dito!?,Ang sarap pala ng pakiramdam!!!Na kasama  mo ang mahal mo sa buhay na matagal mo nang hindi nakakasama

Nang Dahil sa Tinola
ni Andric Perez
Grade 8 SPA - B

Kasama ko ang mga kaibigan ko. Kakain kami ng tanghalian, sa isang lugar kung saan maraming kainan, pero pagpasok pa lang namin sa kanto makikita na agad ang daan-daang mga estudyante na tulad namin na gutom na rin. Nang makakita ako ng isang bakante doon na sana ako kakain. Pero naisip ko, may mga kasama ako. HIndi ko sila pwedeng iwanan. Kaya naghanap kami nang naghanap ng makakainan. at napadpad kami sa palengke. laking pasasalamat namin at makakakain na kami. Ang daming ulam na mapagpipilian tulad ng yummy fried chicken at wow! Tinola!  Sa sobrang gutom napasarap ang aming pagkain. HIndi namin namalayan ang oras. Nagulat kami dahil oras na ng 1st period namin sa hapon. Ayan tuloy! Na-late kami. napagsabihan agad kami. unang araw ng pasukan.

Mahirap magsisi
By: Princess Mae Andaya

Kailangan bang tumulong? o
Pagmasdan nalang sila?
Mabigat ang sound system
Kung tutulong ako sa kanila..
Maaga akong pumasok
Isa lang ang nakita
Isinama niya ako sa grandstand
Mga limang send ng text ang layo noon
Hindi inaasahang mangyari
Nagbuhat ng sobrang laki at bigat na sound system
Nanlalamig at namumula ang mga kamay
Grabe pala sa bigat ang aking binuhat
Ang tagal matapos ng programa nila
Kaya niyaya ng kaklase na pumunta sa room
Ngunit may dumaang angel sa harap ko
Hindi ako sumama sa kanya..
Lakad pagong akong lumapit sa kanya sabay gitla
Napatingin ang kaibigang kaklase ko sa akin
Dahil sa kakahintay sa walang katapusang programa
Nalate na sa klase
Pinaghanap ako ng bangkong pakalat kalat lang
Walang gentleman sa classroom kaya binuhat kong mag isa ang mabigat
Isang libro ang bigat
Nagpapadyakan ang mga paa
Tila nakanuot naman ng noo ko.
Habang humahanap ng upuan
Bakit kasi hindi pa ako sumama sa klasmate ko
Pero bakit hindi man lang niya ako pinagreserve ng upuan para hindi na mahirapan
Nakakahiya namankung panoorin ko silla
Na parang nasa sinehan
Ngayon narealize ko na nasa huli talaga ang pagsisisi...

Bago ang lahat
By: Alliah Kiara Aceveda


 Kung inuna mo lang sana ako edi may tara ka sa class record ng teacher mo.
 Mas inuna mo pa yang pag dadaldal mo  kaysa yung pinapagawa ng teacher mo.
Gagawin mo lang ako pag may nakita kang kaklase na ginagawa ako.
Kaya nung natapos na siya hindi mo na ako itinuloy.
Kaya nung pasahan na wala kang maipasa kasi inuna mo yang katamadan mo.!
Sa susunod na may assignment ka unahin mo na kaysa makipagdaldalan ka.
Para hindi kana mahuli pag nag pasahan ..

Huli na ang lahat
 By: Ma. Shania Camille Valdez III-SPA B


Kung ginamit mo lang sana ako at ang paborito kong pagkain
Hindi ka na masasaktan ng ganyan
Kailangan mo kami, ngunit hindi mo napansin ang aming halaga
Mas inuna mo pa 'yang mga sweet mong tropa
Ngayon tuloy pinahihirapan ka na nila
Paano na ang ating pagsasamahan?
Kung kukunin ka na ng mga kaaway?
Hindi ko naman hinangad
Na tatagal ang pagkakaibigan na ito
Hanggang sa dulo
Pero sana hindi ganito kaaga...

TULONG PLS! (modernong Ambahan)

Puro ingay at daldal
tila ba nasa kalye.
kwentuhang walang puknat;
sigawang anong lakas,
malutong na tawanan
mistulang walang hanggan.
tunog ng silyang bakal;
pukpok sa mesang kahoy;
sandamakmak na aklat
nagsilbing piping saksi.

nasaan ba'ng problema?

sa bata o matanda?
baka meron din kayo
lugar na tulad nito
maaari ba naman
sana'y tulungan mo'ko
isip ko'y gulong-gulo
silid aklatan ba 'to?

Inspirasyon

by Aizell Castillo

     Grade 7 SPA B

       Napakamapagmahal, napakamapagbigay at higit sa lahat...napakabait. yun siya!

      Hindi ko malilimutan ang mga panahong lumipas kapiling siya. Hindi man kami gaanong "may kaya" ibinibigay niya ang mga hiling ko mula sa kanya.

      Katulad na lamang noong ako ay nasa ikaapat na baitang pa lang. napili ako ng aming guro na lumahok sa badminton. Kinailangan ko ng gamit upang makapag-ensayo ng lubos. Humingi ako sa kanya ng badminton set. Kahit walang sapat na salapi, ginawan niya ng paraan ang bagay na iyon. nangutang siya para lamang maibigay sa akin ang hiling ko. nakapag-ensayo ako ng maayos. inilaban ako.

     Siya ang inspirasyon ko nung oras na naglalaro ako. Iniisip ko na para sa kanya ang agumpay ko. Sa kabutihang -palad, hindi ako umuwing luhaan. nasungkit ko ang ikalawang karangalan!!! Salamat sa iyo!

    Siya ang best "mother in the world!" walang iba kundi ang pinakamamahal kong nanay na si Mama Adelaida Castillo.

Alikabok
by:Marian Ruth Macaguiwa
   Grade 8-SPA-B

Habang tumatagal
Halos lahat kami'y nangangati!
Hindi maintindihan kung bakit!
Halos lahat ay nagtatanong.
Bakit?
bakit nangangati?
noong una
kinakabahan ako
pero napag-isip-isip ko
Baka ito'y asthma
o kaya naman ay skin allergy
kasi nagsimula ito ng
pumasok kami sa room na puro alikabok
tapos kumalat ito ng kami'y naglinis.

pasakalye

     Tik! Tak! Tik! Tak! Tik! Tak!  Kaybilis talaga ng oras...

      Hindi ko maipaliwanag ang nararamdaman ko. Natutuwa ba ako? Nae-excite ba ako? Natatakot? Kinakabahan? Maiihi... Ma...(alam mo na yun).

     Magkaroon kaya akong muli ng pagkakataong maramdaman ang dampi ng kanyang katawan? Madungisan ko na naman kaya ang kanyang makinis na balat? Nasasabik na akong maglakbay at lumikha ng kasaysayan sa kanyang buhay.

    Sana naman, kung sino ang nakatakdang magdikta ng aking direksyon, gawing makabuluhan ang bawat oras...gawing mabunga ang bawat sandali...gawing matayog ang bawat pangarap...gawing malalim ang bawat  kaisipan...mabigyang-buhay bawat buntonghininga. Nang sa gayon, walang masayang na oras... para kahit paano, hindi ako manatiling palamuti lang... na tila ba suntok sa buwan na mabigyang-saysay ang buhay ko dito.